Amsterdams Broodjeshuis definitief dicht: Groningen verliest een icoon

In de jaren zestig opent het Broodjeshuis voor het eerst de deuren. We kunnen helaas niet achterhalen wanneer de opening exact was. Via de Groninger Archieven en Beeldbank komen we niet veel verder. Op de site ‘Krant van Toen’, het online archief van alle kranten van NDC mediagroep en voorheen Hazewinkel Pers, wordt wel wat meer duidelijk. In 1968 komt ‘Amsterdams Broodjeshuis’ voor het eerst voor in de krant. Met advertenties waarin een ‘gevorderde kok’ wordt gezocht of ‘enige nette en beschaafde meisjes voor in de winkel’.

Ouderwetse kwaliteit

Sinds 1968 runnen verschillende eigenaren de toko, maar aan het concept en recepten zis door al die jaren heen bar weinig veranderd. Het was een broodjeshuis zoals je dat verwacht van een zaak uit de jaren ’60. Sober en vooral heel wit ingericht met grote witte tegels aan de muur, witte tafels en een witte toonbank. En in het midden van de zaak stond een grote vitrine waarin verse ingrediënten wachten op hongerige Groningers.

Op het menu stonden ouderwetse Nederlandse broodjes, pure kwaliteit zonder moderne opsmuk. Denk bijvoorbeeld aan het broodje hamburger speciaal. Dat was gewoon een vers wit bolletje, een goed stukkie vlees, een dikke klodder eigengemaakte mayo en curry en een lading vers gesneden uitjes. Kwaliteit in eenvoud en verdomde lekker. Net als het beroemde broodje tartaar, filet americain en de Goddelijke slaatjes, allemaal volgens eigen receptuur.

“Duizend karbonaadjes per weekend”

Daarnaast stond het broodjeshuis bekend om de automatiek. Het was de eerste snackmuur van Groningen die ‘s nachts open was en lag elke nacht weer vol met verse slaatjes, karbonaadjes, kroketten en broodjes tartaar. Ideaal voor na het stappen. Maar soms ook schrikken voor de niks vermoedende dronkenlap. Maurits (God hebbe zijn ziel) was de man van de frituur in het broodjeshuis. De cafman had slechts één arm, de ander was vervangen door een soort stalen tang. Op zich niks bijzonders. Maar met die tang haalde hij zo hete kroketten uit de kolkende frituur. Kon gewoon, hij voelde er niks van. Maar benevelde gasten schrokken zich de tering: ‘WTF, hij haalt gewoon kroketten uit de frituur met zijn blote handen!’

Gerrit Koning is al tientallen jaren fan van het Amsterdams Broodjeshuis en heeft nog een paar mooie anekdotes. “Het was de eerste automatiek waar je ’s nachts, na het stappen, eten kon halen. Nu barst de binnenstad van de shoarma- en kebabzaken die tot diep in de nacht open zijn, maar die waren er toen nog niet. In het begin hadden ze de zaak zelf ’s nachts ook open, maar omdat het er telkens zo druk was, ontstonden allerlei vechtpartijen. Daarop werd besloten enkel de automatiek ’s nachts open te houden. Met als gevolg dat het een nachtelijke hotspot werd. Er werden toen in een weekend wel duizend karbonades verkocht.”

“Naam en recepten gaan verloren”

Dat de iconische zaak gister definitief is gesloten heeft overigens niks met corona te maken. Advocaat Anthony Wijnberg, die de huidige eigenaresse van advies voorziet, weet meer: “De eigenaar heeft een paar jaar geleden in Zevenaar een groot wok-restaurant geopend waardoor ze zelf niet meer dagelijks in Groningen was. Dat betekende dus dat het Amsterdams Broodjeshuis door personeel gerund moest worden, maar dat kon net uit. We hebben nog geprobeerd om een oplossing te zoeken met de verhuurder, maar die was amper te vermurwen. Tot en met 30 juni hadden we de tijd om het op te lossen, maar dat is niet gelukt, waarop gister de deuren definitief zijn gesloten. Er komt wel iets nieuws in, maar ik heb geen idee wat. Ze mogen in ieder geval niet de naam Amsterdams Broodjeshuis voeren en alle recepten gaan met de sluiting verloren. Dat doet ook bij mij pijn. Ik kwam veertig jaar geleden al bij ze om eten te kopen, het broodje hamburger speciaal was mijn favoriet.”

Artikelen uit het archief over Amsterdams Broodjeshuis