Eem noar... het daklozendiner van Vindicat: twee uitersten aan een tafel vol harmonie en lekker eten

De zaal heeft een imposant hoog plafond. Hoewel het gebouw nog geen tien jaar in gebruik is, zijn overal sporen van eerdere wilde avonden en nachten. Aan de lange, witgedekte tafels zitten leden en Groningse thuislozen. Het grote daklozendiner wordt al sinds 2018 georganiseerd. Ieder jaar in de aanloop naar de feestdagen. ,,Het idee is vooral dat je in de aanloop naar de feestdagen iets moois kan geven aan de mensen om je heen die het misschien minder goed hebben. Met dat idee is ‘Vindicat in Actie’ onder andere het daklozendiner begonnen”, vertelt Janne van Waveren, de enige echte abactis van Vindicat in Actie.

Het idee is een warme avond met lekker eten en zorgeloos genieten. Rector Adriaan Zoetmulder: ,,Het diner groeit beetje bij beetje. Aan het begin was het niet bekend. Nu merk je dat sommigen echt uitkijken naar het diner. Zoiets heeft tijd nodig.”

‘De achtergrond van een persoon doet er niet toe’

Op de vraag of het verenigingsleven niet te ver van daklozen afstaat, zegt hij: ,,Ik denk echt dat ze (daklozen, red.) het als een mooie kans zien op warmte, gezelligheid en een lekker bordje eten. De achtergrond van een persoon doet er niet toe.”

Een bijzonder contrast. Het diner in een chique – doch geleefd – pand met voornamelijk universitaire studenten. Die in het kaarslicht praten met mensen van wie vaak al hun bezittingen passen in slechts één tas. Terecht zegt Janne dat je met het diner een grote impact kan hebben op iemand z’n leven.

Aan de drugs om het vol te houden

Adriaan verwacht een waardevol samenzijn. Aan het eind van de avond vertelt hij:. ,,Iemand vertelde dat hij maar liefst zeventien jaar op straat sliep. Nu heeft hij twee jaar een huis en is nu gestopt met drugs, maar hij moest met veertien graden onder nul op straat slapen en vertelde dat je dan wel aan de drugs moet om het vol te houden. Inmiddels is hij dus ook 2 jaar nuchter en dat helpt alles.”

Voor de studenten een leerzame avond en voor de daklozen een mooie ervaring. Maar geeft Janne toe: ,,Ik denk dat ik met een dubbel gevoel naar huis ga. Aan de ene kant hebben we een mooie avond georganiseerd. Aan de andere kant gaan ze hierna weer naar buiten en staan ze alsnog op straat. Maar het is heel belangrijk dat we überhaupt iets doen.” Een van de laatste mannen die wegging zei nog tegen Janne: ,,ik zou willen dat dit elke week was.”

De reacties zijn positief. Mensen genieten van het hapje eten. Eén van de bezoekers vertelt over z’n gesprekjes met de leden. ,,Dit is de eerste keer dat ik bij Vindicat ben. Ik vind het een beetje fris. Maar het eten is heerlijk. En het is gezellig. Beetje kletsen over voetbal. Het WK is bezig hè... Nederland wordt geen kampioen. Eerder Frankrijk. Maar nu zit ik met een vrouw over voetbal te praten! Haha maakt mij niet uit hoor.”

Vaste gast Steve weet wat ie kan verwachten

Bezoeker Steve komt al sinds 2019 naar het diner. ,,Al vier keer dus. Heel gezellig! Die livemuziek. Maar wel elk jaar dezelfde maaltijd. Friet, kip, soep.” Roberto – een andere bezoeker – vult hem aan: ,,Ja, maar beter iets dan niets! Een goed doel is altijd goed. Ik vind het gezellig. Nu zitten we binnen en hebben we een hapje. Heel mooi initiatief. De gezelligheid en mensen bij elkaar vind ik het mooist.”

Volgend jaar kibbeling, garnalen en gehaktbal?

Steve ziet volgend jaar liever iets anders op het menu dan kip. Sam Kramer – voorzitter van Vindicat in Actie – luistert mee. ,,Daar kan ik denk ik wel voor zorgen. Wat wil je dan eten?” En dan gaat Steve los. Kibbeling, garnalen, gehaktbal en een paar frietjes met maggi. Dan springt Roberto ertussen: ,,Gaat me meer om de gezelligheid dan het eten. Ik praat met de studenten over het studeren. Ik heb nooit gestudeerd. Mensen van buiten die denken: mensen van Vindicat hebben allemaal geld en het allemaal goed. Maar ik heb geleerd dat de studenten ook al beginnen met schulden.”