In- en intriest: gedenkteken aan de Eemsgolaan voor verongelukte Marit (12) verdwenen. Wie weet waar 'De traan' is?

Negen jaar geleden is het alweer. Of nog maar. Tijd is een vreemd iets als het gaat om het moeten missen van een dierbare. De twaalfjarige Marit, haar krullen dansend in de wind, fietst van Tolbert naar Groningen. Ze moet naar school, naar het Gomarus College, waar ze in de eerste klas zit. Net als altijd passeert ze daarom de Eemsgolaan in Hoogkerk. Maar daar gaat het die dag vreselijk mis. Marit ziet een lijnbus over het hoofd en wordt aangereden. Ze wordt naar het ziekenhuis gebracht, waar ze een paar uur later overlijdt.

Een drama voor de familie, vrienden en voor de school. Marit wordt begraven, en in eerste instantie wil haar familie het daarbij laten, vertelt moeder Rian (45). Maar toch komt er een gedenkteken. Een bijzonder verhaal.

Gedenkteken met Bijbeltekst

Twee jaar na het ongeluk, in 2015, krijgt Rian een telefoontje van de gemeente. Of ze geen gedenkteken willen op de plek waar het noodlottige ongeval Marit trof. „In eerste instantie wilden we dat niet. We vonden het toch wat akelig, zo’n gedenkteken langs de weg, met een naam en overlijdensdatum en zo. Maar toen we er langer over nadachten, vonden we het ook wel heel mooi.” Rian en haar man wilden het op hun eigen manier invullen. Geen gedenkteken met een naam en een datum, maar met een Bijbeltekst. „Wij zijn Christen Dus we vonden het wel heel belangrijk om te getuigen van de hoop en de troost die we hebben.”

Toen Rian de gemeente vroeg hoe zij zo op dit idee kwamen, bleek dat dit verzoek vanuit het Gomarus College kwam. Maar op de school wisten ze van niks. „Niemand wist van wie de vraag kwam”, zegt Rian, nog steeds verwonderd. Het voelt voor haar alsof het gedenkteken gegeven is, door God. En dat maakt het extra speciaal.

Nog specialer werd het toen de ontwerper bekend werd gemaakt. De gemeente kwam op glaskunstenaar Jan Hooghiemstra uit, vertelt Rian. „Hij ontwierp ook al de grafplaat voor Marit.”

Een traan van glas en staal

Hooghiemstra ontwierp een traan, deels van cortenstaal, deels van glas. „En ik wilde iets met krullen”, vertelt Rian. „Marit had mooie krullen in haar haar. Dus hij heeft er een schrijfkrul ingemaakt.” In het glas zitten blauwe vlakken verwerkt, die elkaar bijna raken, maar niet helemaal. Ze symboliseren Marit en de bus. „En er is een doorgang naar boven, omdat wij geloven dat ze in de Hemel is.”

De tekst die in de traan staat gegraveerd komt uit Johannes 11, vers 25.

Jezus zegt: Ik ben de opstanding en het leven.
Wie in mij gelooft zal leven,
ook wanneer hij sterft.

Weg sinds 10 december

Op 30 november kwam Rian nog langs het gedenkteken toen ze in de bus zat. „Ik kijk altijd even op zij, en toen zag ik het nog staan.” Maar op 10 december ontdekt een vriend dat De traan is verdwenen. Daarom moet het ergens tussen 30 november en 10 december ontvreemd zijn. Waarom? Dat is een groot raadsel. Maar zeker is dat het in- en intriest is.

Rian en haar gezin, ze heeft nog twee dochters, Annelie en Tessa, hebben er uiteraard alles voor over om het gedenkteken terug te vinden. Op haar Facebookpagina heeft ze een bericht gedeeld. „Heb je iets gehoord of gezien of weet je misschien waar ‘De traan’ is gebleven, dan horen we graag van je. Delen wordt gewaardeerd.”

Laat iemand alsjeblieft berouw krijgen en breng het gedenkteken terug naar z’n plek.