Piet van Dijken draaft door: Arno

Toentertijd schreef ik elke week een stukje voor een huis-aan-huiskrant over de FC en deed tevens voor OOG tv het verslag van de wedstrijd. „Kom maar om zeven uur bij de hoofdingang. Haal ik je daar weg.”

Fotocamera mee

Op het afgesproken tijdstip staat Arno daadwerkelijk voor de poort. De mededing aan de dienstdoende suppoost dat hij bij mij hoort blijkt voldoende om de cabaretier binnen te loodsen. Dat kon toen nog. Geen gezeik over kaartjes. Trouwens, voor alle zekerheid heeft Arno wel een fototoestel meegenomen. Staat wat echter wanneer je tussen het journaille zit. Arno komt dan wel uit de hockeywereld, zijn grote wens is om een keer een wedstrijd van FC Groningen te bezoeken. En dan nu ook nog tussen de pers zitten en de FC zien voetballen tegen Veendam. Dit wordt dubbel genieten!

FC Groningen speelt in het seizoen 1998/1999 weliswaar in de eerste divisie, een wedstrijd tegen Veendam belooft altijd veel strijd en passie. Een seizoen eerder is de FC gedegradeerd en de bedoeling is dat er zo snel mogelijk wordt teruggekeerd naar de eredivisie. Liefst dit seizoen nog. FC Groningen in de eerste divisie, dat kan en mag toch niet!

Braziliaanse avond

Terwijl ik hier en daar wat aantekeningen maak voor mijn stukje voor woensdag en me bezig houd met het wedstrijdverslag zit Arno naast mij te genieten van de sfeer in het Oosterpark. Het is maandagavond 7 september 1998 en na 1 minuut voetballen scoort de Braziliaanse aanwinst Hugo Alves Velame, kortweg Hugo, de 1-0. Het is helemaal een Braziliaanse avond, omdat Leonardo in minuut 65 de einduitslag van 2-0 op het bord zet.

Jan van Dijk is trainer en Arno, die overal bij wil zijn, staat naast mij wanneer ik de coach vraag of hij tevreden is met het spel van zijn team. Op de fiets terug naar de binnenstad nemen wij zoals gebruikelijk een paar afzakkertjes en laat Arno weten dat hij een meer dan genoeglijke avond heeft beleefd. En ook nog gewonnen van Veendam!

Herestraat Helemaal met Arno

Ik moest aan deze avond denken toen ik hoorde dat Arno op 20 januari was overleden. De zanger, acteur, entertainer, cabaretier en presentator overleed aan keelkanker en mocht slechts 61 jaar worden. Over zichzelf zei Arno vaak: “Ik ben de hofnar, niet de koning.”

Mijn gedachten gaan voor even terug naar 25 juni 2001. Naar de opnames van aflevering 200 van Herestraat Helemaal. Naar het ophangen van bordjes met mijn naam erop op de hoek van de Herestraat en de Carolieweg. Maar vooral ook naar de rol van mijn look a like, geacteerd door Arno van der Heyden. Dat doet de kleinkunstenaar formidabel! Ik, zittend in de onvermijdelijke bakfiets, en Arno, die als een heuse Piet naast me loopt. Inclusief bril en regenjas. Het is een onvergetelijk moment. (zie foto).

Sterven is oogsten

En nu is Arno dood. Hij wilde geen conventionele crematie. Zonder toespraken en bloemen. Arno bedacht een afscheidsbijeenkomst om zodoende de verkorte versie van zijn voorstelling ‘Geen 18 meer’ te laten zien. De voorstelling die bijna af was, maar die hij niet meer heeft kunnen spelen. Met het prachtige lied ‘Ik ben ook geen 18 meer’ en het aangrijpende ‘Ik dans met de duivel’ samen met Ismaël Lotz.

In haar voorwoord spreekt Jessica Kloosterhuis, de vriendin van Arno, over het afscheid dat Arno heeft gewild. Zonder praatjes, omdat die er de afgelopen maanden al voldoende waren. Tevens vertelt Jessica dat Arno nog één keer een volle zaal wilde en geeft uitleg over het gezegde ‘Sterven is Oogsten’.

Heet feest mag niet ophouden

De Springerzaal in Martiniplaza is op zondagavond met 300 genodigden bomvol. Na de voorstelling is er in de foyer tijd om over Arno te praten. Het laatste glas en een laatste verhaal. Het woord laatste paste niet bij Arno van der Heyden. Of, zoals Gerard Wortman het treffend verwoordde: “Het feest bij Arno mocht niet ophouden.”

Op deze gedenkwaardige avond helaas wel. Het had ook niet anders gekund. Arno is er immers niet meer.