Piet van Dijken draaft door: Qatar gezien vanuit Stad (2)

Midden in de week voel ik me zo slecht dat ik de huisarts met een bezoek vereer, die mij met verve onderzoekt. „Goed dat je gekomen bent Piet, je hebt ergens een ontsteking of een bacterie dus ik geef je een antibioticakuur voor zeven dagen. En wel terugkomen hè wanneer het niet beter wordt. En denk erom dat je de kuur afmaakt. Tot en met de laatste pil.”

Ziek zijn met WK, elk nadeel heb zijn voordeel

Bij vertrek signeer ik nog een boek voor haar, dokter Van der Vegt is een vrouw en runt de praktijk samen met Peter Strikwerda, en op fiets richting apotheek realiseer ik mij dat ik na het begin van die vermaledijde ziekte wel mooi alle wedstrijden in Qatar heb gezien. Voor 30 november was dit niet het geval, maar met die zieke kop wel. Zodoende heb ik stof genoeg om over te schrijven.

Als groepswinnaar haalt Nederland met niet om aan te gluren voetbal de achtste finale, waar het met 3-1 zegeviert tegen de Verenigde Staten en in de kwartfinale tegen Argentinië moet aantreden. Voorafgaande aan die partij zie ik een persconferentie met trainer Van Gaal en speler Memphis Depay. Eerder was ik al getuige van Bergwijn en Klaasen achter de tafel, maar dit optreden is minstens zo smakeloos.

Klaar met Van Gaal

Bergwijn, die zegt dat hij zich prima kan vinden in de woorden van Klaassen, die op zijn beurt ook geen zinnig woord uitkraamt, maar Bergwijn hoeft dan in elk geval zelf zijn mond niet open te doen. En dan moet je als journalist ook nog een vraag stellen aan deze domoren.

Memphis is van hetzelfde laken een pak. Komt ook nooit wat boeiends uit. Slaat als een aangeschoten tiener met zijn vuisten op tafel en lacht zich de ballen uit zijn broek na alweer een niet leuke opmerking van de trainer. Deze keer over een tongkus. Wat een wanvertoning en hoe respectloos richting het massaal toegestroomde journaille. Eerder had Van Gaal na de wedstrijd tegen de Verenigde Staten uitblinker Dumfries nog op zijn wang gezoend. Zelf ben ik wel klaar met Van Gaal. Als coach doet hij het goed, maar het is ook een opluchting om te weten dat hij na het WK weer gewoon gaat golfen in Portugal.

En dan is het vrijdagavond acht uur. Tijd voor Nederland-Argentinië. De aftrap wordt zoals zo vaak gedaan door Memphis Depay, iets dat hij in de rest van zijn speeltijd niet meer zal verbeteren. Tsjonge, wat is die Memphis slecht! Hetzelfde geldt voor Bergwijn, die toch de voorkeur krijgt boven Klaassen. Van Gaal had de falende Bergwijn nooit mogen opstellen en na 45 minuten was het voor de spits dan ook over en uit.

Van uitgelachen tot bijna de verlosser

Berghuis mocht invallen en had zich kort na zijn entree onsterfelijk kunnen maken door een vrije trap op een voor hem ideale positie in de kruising te jassen. Alles wat Oranje was hield de adem in, helaas ging de bal over het vijandelijke doel. In de penaltyreeks na de verlenging wordt de inzet van Berghuis gestopt, net als daarvoor de strafschop van aanvoerder Van Dijk, die met de borst vooruit als eerste naar de stip wandelt.

Wout Weghorst valt in, maakt twee goals en benut een strafschop en kan zodoende kiezen tussen Real Madrid en Juventus. Wat een binnenkomer! Wout is na afloop terecht verdrietig en wordt door iedereen die hij kent getroost. Van zaakwaarnemer Simon Cziommer tot zijn vrouw en kinderen, allen spreken hem moed in. Zo van goed gedaan jongen en trots op jou tot er komt vast en zeker een grote club voor je langs. Het kan verkeren in het voetbal. Zo word je uitgelachen en zo ben je bijna de verlosser.

Een ding begrijp ik niet. Uit het niets komt Holland door de uitvoering van plan B op 2-2 en ben je de bovenliggende partij. Dan is er volop de kans daar om de Argentijnen definitief bij de strot te pakken. In het eerste deel van de verlenging lijkt dit te gaan gebeuren, maar in de laatste 15 minuten is het billenknijpen. Oranje gaat weer achterover hangen, neemt geen enkel initiatief meer en is het dus wachten op de 3-2.

Het schot op de paal moet een waarschuwing zijn dat het toch nog fout kan gaan. Het eindsignaal van de belabberd leidende scheidsrechter klinkt dan ook als een ware opluchting. De rest is historie. Messi mag blijven, Van Dijk moet naar huis. Het WK gaat verder en Van Gaal is, voor zolang het duurt, trainer af. In maart start een nieuwe cursus penalty’s schieten. Een verplichte cursus, dat gelukkig voor de spelers door de KNVB wordt betaald. Over drieënhalf jaar is er weer een WK. Gewoon in de zomer.