Piet van Dijken draaft door: Qatar gezien vanuit Stad (slot)

Het zit erop mensen! Ik kan wel stoppen met tikken, maar minimaal 600 woorden voor Sikkom is het definitieve afscheid van WK 2022 in Qatar toch wel waard. Moeiteloos tik ik de laatste weken trouwens de naam van het organiserende land op de juiste wijze. In het begin was het steeds de u achter de Q, nu rolt zonder nadenken de a achter de Q uit mijn laptop. Zoals het hoort.

Qatar is verleden tijd. Messi met de beker is het beeld dat voor ons allemaal verreweg het meest blijft hangen. Even dachten miljarden kijkers dat bij de twee goals binnen een minuut van Mbappe de Argentijnen waren geslacht, maar in de verlenging maakte de uitblinkende Messi de 3-2, waarna Mbappe vlak voor het allerlaatste fluitsignaal ervoor zorgde dat er penalty’s moesten worden genomen om de uiteindelijke winnaar tevoorschijn te toveren. Dat werd dus Argentinië, het land dat na de beslissende strafschop compleet op zijn kop stond. Lionel Messi staat nu op gelijke hoogte met Diego Armando Maradona en de gouden Jules Rimet-trofee gaat mee naar Buenos Aires, naar Rosario, de geboorteplaats van Messi, en naar al die andere steden en dorpen van het Zuid Amerikaanse land.

Tijd dus voor het slot van dit vierluik. Wie waren er wel en wie niet in Qatar? Ik zag tijdens de finale heel in de verte op een bescheiden plekje op de tribune Gianni Invantino, sinds 26 februari 2016 president van de FIFA. Michael van Praag, die ik overigens niet heb getraceerd, schijnt de president goed te kennen. Dat zegt de oud-voorzitter van Ajax tenminste in de onder zijn neus gedrukte microfoon. Mart Smeets was er niet, Joep Schreuder wel. Joep, waarmee ik in het Cobra café op het Museumplein in Amsterdam in augustus 2001 ons debuut maakten in het panel van het programma ‘Eredivisie op maandag’. Jack van Gelder was de presentator en Joep Schreuder mocht het panel, dat bestond uit een Brabander, een Hagenees, een Twent en een Groninger, voorzitten. Twaalf maandagen heb ik in het panel gezeten, totdat Martijn Lindenberg, de grote baas, de beslissing nam om ons vieren toch maar weer in te ruilen voor bekende Nederlanders. Dit trouwens onder fel protest van Jack, die juist vond dat wij moesten blijven. Het debuut van Joep duurde drie maanden, maar ik moet zeggen dat hij sterk is teruggekomen. Wat ik me nog herinner is dat de benzinevergoeding voor twaalf keer op en neer naar Amsterdam pas na drie maanden op de rekening stond.

Nog even dit. Noa Vahle was de rising star in het veelbekeken SBS6 programma De Oranjewinter en Pierre van Hooijdonk vloog op en neer naar Qatar. Bij de NOS was Sjoerd van Ramshorst het best in vorm, in tegenstelling tot Stomphorst en Schut. Hugo Borst, die als columnist ook zijn tv debuut maakte in Eredivisie op maandag en waarvan ik weet dat het altijd meermalen over moest, praatte aan het eind van elke uitzending via de mobiel tegen zijn idool Van Gaal. In de meeste gevallen was ik dan onderweg naar boven om te slapen.

Tot zover mijn bespiegelingen vanuit huis over Qatar. Op zondag 8 januari 2023 voetbalt FC Groningen gewoon weer uit tegen Excelsior in Rotterdam. Aanvang 16.45.