Piet van Dijken draaft door: Sitalsing, FC Groningen en een peperduur staafje honing

Per 1 juni 2023 is het dan eindelijk zover. Martin Sitalsing is in het Noorden op zijn plek. Vandaar dat hij zelfs gedurende zijn tijd als chef van de eenheid Midden-Nederland lekker in de Big City blijft wonen. Zijn liefde voor de regio blijkt hiermee overduidelijk. Wij blij met hem, hij met ons. Welkom thuis Martin.

Martin Sitalsing

Vanwege de rentree van Martin Sitalsing de volgende liedtekst van zangeres en tekstschrijver Isabèl Usher met de alleszeggende titel ‘Ik kom weer thuis in Groningen’: Ik heb veel gedaan En het goed gehad Maar niks gaat boven Mijn vertrouwde stad Van Westerhaven tot aan Oosterpark Ik mis honderd duiven Op de Grote Markt Ben nu al zo lang weggeweest Maar zei altijd tegen iedereen: ‘Ooit kom ik weer thuis, ik ga dan nooit meer weg’ Want daar is alles wat ik nodig heb.

Betalen voor staafje honing

Op de bon van de lunch bij café Willem Albert aan de Grote Markt ontwaar ik tot mijn grote verbazing een bedrag van 1 euro voor twee van die onmogelijk openmakende staafjes honing. Dit kan toch niet waar zijn! Het doet me denken aan die keer bij Hotel Prinsenhof, toen er op de bon 0,25 eurocent prijkte voor een extra theelepeltje olijfolie. Het moet toch niet gekker worden! En dan te weten dat het ene staafje niet open wil en de andere spontaan afscheurt. De honing is bedoeld om in de geserveerde gemberthee te keilen, dat trouwens met 3,80 euro per kop ook aardig aan de prijs zit. Paar stukjes gember met heet water. Plus een lullig mini stroopwafeltje. Meer is het niet.

Uit frustratie over het gedoe met de staafjes honing nemen wij er een kwarkstoofpeertjes-punt van 4,75 euro bij, terwijl we net een broodje Ommelander bal achter de kiezen hebben. Bij het weggaan vraagt de serveerster of alles naar wens is geweest, waarop ik riposteer dat er wel een euro teveel op het bonnetje staat. Assertiviteit komt met de jaren nietwaar. Na mijn uitleg over de honingstaafjes loopt de serveerster weg om te overleggen met haar cheffin, om drie minuten later de teveel betaalde euro voor ons neer te vlijen. Eind goed al goed. De gehaktballen met heuse jus zijn trouwens top. Net als de taartpunten. Maar dat mag ook wel met zulke prijzen.

FC Groningen

De Volvo 244 GL van 2 januari 1980 wil mij zaterdagmiddag met liefde naar FC Groningen-Excelsior brengen, maar toch haak ik deze keer af. Half vijf is sowieso een klotentijd om naar het stadion te gaan en daarbij ben ik ook niet in de stemming om naar al dat oeverloze geouwehoer te luisteren. Laat mij even met rust.

Daarom kijk ik op ESPN naar de voorbeschouwing van Pascal Kamperman en de overenthousiaste analist Ali Boussaboun, die in 2001 nog 24 wedstrijden voor de FC speelde. Trainer Van der Ree heeft het over fans die tijdens de laatste training nog gezellig zijn komen buurten en dat Jetro Willems klaar is voor een half uur. De trainer draagt een zwart jack van Derksen & Derksen. “ Do or die ”, roept Van der Ree in de microfoon, om te besluiten met “We gaan voor de drie punten.” Ik vraag mij af waarom ik zo vroeg al de de televisie heb aangezet? Helemaal wanneer ik ook nog ooggetuige ben van het bij elke wedstrijd terugkerende beeld van een weglopende trainer, die gesecondeerd wordt door perschef Van Elsacker. Ik had het kunnen weten. Kom op mannen! Stop hiermee! Ook deze trainer is mans genoeg om alleen zijn zegje te doen.

Irandust en Hove

Na al deze onzin is het nog niet klaar. Uit het niets verschijnt vanuit de studio Hélène Hendriks in beeld om ons kijkers veel plezier te wensen bij deze ‘degradatieknaller’. Alle mensen van ESPN die er enigszins toe doen hebben blijkbaar het woord degradatie bovenaan hun lijstje staan. Ook analist Ali Boussaboun heeft het over een ‘spectaculaire degradatiewedstrijd’, en commentator Martijn van Zijtveld, zoon van voormalig diskjockey Cees van Zijtveld, spreekt over een ‘cruciale wedstrijd tegen degradatie’. Het is maar dat u het weet. Ik vind alles goed, zolang de FC er maar niet de dupe van wordt.

Tot slot van toch weer een bewogen week aandacht voor de fraaie 3-0 overwinning op Steeds Hoger, de betekenis van Excelsior. Irandust was goed, net als Hove. Met Hove heeft Groningen eindelijk weer een speler die de bal wil hebben. Dat ontbrak in dit elftal. Na afloop zegt trainer Dijkhuizen van Excelsior dat zijn club op alle fronten is afgetroefd en keeper Stijn van Gassel spreekt over een oppermachtig Groningen. Bij ons was het los zand vervolgt de doelman. Mooie woorden van de tegenstander, dat laat zien dat de FC een meer dan goede prestatie heeft geleverd.

Feyenoord

Zaterdag wacht in Rotterdam koploper Feyenoord. Nou en. Wat maakt het uit? Elf tegen elf, de bal is en blijft rond. Zij hebben die arrogante Slot, wat een vervelende kerel is dat langs de lijn, wij doen het met Van der Ree. Nou en. Iedereen kan van iedereen winnen. Dat maakt voetbal juist zo onvoorspelbaar. We gaan het zien. Zelfde bank. Zelfde zender.