Piet van Dijken draaft door: boekpresentatie

Wij arriveren tegelijkertijd om kwart over twee bij Hotel Prinsenhof. Fokko in een witte taxi, Greetje en ik in de Volvo. Gespannen wachten wij in de auto wie eruit de taxi zou komen. Normaliter reist Fokko altijd per taxi, zodoende heb ik de hoop dat hij uit de automobiel stapt. Mijn stille hoop wordt waarheid. Het is 100 procent Fokko, compleet met wandelstok.

Even later komt Jacques binnen en worden we op de foto gezet. De grote drie zijn eindelijk weer compleet spreekt Fokko. Het is maar hoe je het bekijkt denk ik. De andere Jacques komt vanuit Helpman op de fiets. Jacques Wallage, tien jaar mijn burgemeester. Mooi dat hij er is, net als Koen Schuiling, mijn huidige burgemeester, die vooral blij is dat hij geen rol in het geheel heeft en daarom in alle rust van de presentatie kan genieten zonder de kans om naar voren te worden geroepen.

Tuurlijk zijn er ook weer afzeggingen op de laatste dag. Drie keer Griep komt al heel vroeg binnen, verder of course drukke werkzaamheden en het idee dat het pas op vrijdag is, gelardeerd met een foto van de agenda waar inderdaad 2 december is omcirkeld. Terwijl ik toch zeker weet dat ik apps heb verstuurd met woensdag 30 november. Snapt u het nog? Vreemd is ook dat de partner zich per app wél keurig heeft afgemeld. Het zij zo.

Wie zag ik verder nog in de Prinsenzaal van Prinsenhof? Menno Hoexum was er, de oud-stadsverslaggever van Dagblad van het Noorden, eerder Nieuwsblad van het Noorden, die veertig jaar voor ons lezers schreef over het wel en wee van de Big City. Pratend met Pieter Sijpersma, interim-hoofdredacteur van RTV Noord en daarvoor jarenlang de baas op de redactie van datzelfde Dagblad van het Noorden. Pieter schreef een biografie over Hans Wiegel, waar hij maar liefst zeven jaar aan werkte. Van RTV Noord waren Cunera van Selm en Marcel Nieuwenweg van de partij en FC Groningen-volger William Pomp, waarmee ik regelmatig in de podcast Radio Milko zit, was zijn afspraak nagekomen om te komen.

Tot slot het programma van enerverende middag. Het openingswoord is voor Kor IJszenga, de directeur van de Koninklijke Van Gorcum, uitgevers sinds 1800. Daarna is het de beurt aan Jacques d’Ancona en de schrijver van het boek ‘Hé jongen, daar ben je weer’. Het wordt een samenzijn tussen twee mannen die zijn weerga niet kent. Onze interactie en chemie is altijd al goed geweest, deze middag is het top. Na afloop hoor ik een man zeggen dat je normaal voor cabaret dient te betalen, maar hier was het vanmiddag voor niks. Uit uitgeverskringen wordt verder nog vernomen ‘dat dit de leukste presentatie ever was’. Dat kon minder.

Bouke zong zoals wij van Bouke gewend zijn. Echt geweldig is hij, deze jongen uit Drenthe. Het geluid van Rolf Schreuder was perfect en het optreden van Hester Keyzer was een juweeltje. Dick Lukkien, de trainer van FC Emmen, die hopelijk volgend seizoen dan eindelijk FC Groningen gaat trainen, kreeg het eerste exemplaar. En toen, aan het einde van de middag was het tijd voor mijn vriendin Greetje de Boer, die een meer dan mooie speech afleverde, gevolgd door het aanbieden van een prachtig schilderij van mijn lievelingskunstenaar Klaas Lageweg uit Lageland, voorstellende de cover van mijn boek. De reacties op de speech van Greetje zijn lovend. Er wordt gesproken over het eerlijkste verhaal van de middag tot heel blij zijn met haar. In beide reacties gaat het over het mooie woord koesteren. Dan is het voorbij en tijd om te signeren. Ik heb de vulpen paraat en schrijf mooie en gerichte dingen in de aan mij voorgehouden boeken. Met Greetje, dochter Maddi en Lisette, de dochter van Greetje, die helemaal uit Nieuw Vennep is gekomen, eten we nog wat en is het tijd om te gaan. Doodmoe val ik in slaap. Met de gedachte dat een dag als deze nooit kan worden geëvenaard.