Plan ingediend voor visvijver aan Gelkingestraat. "Ik mag de bomen niet kappen en kan er niet omheen bouwen. Wat moet ik dan?"

In 1985 woedt een helse brand in de Gelkingestraat. De overlevering heeft het zelfs over de grootste brand tot dan toe in Stad. Dat is nog maar de vraag. Zeker is dat een enorme vlammenzee meerdere panden in de Gelkinge teistert. De hele straat wordt afgezet en vijftien Groningers raken door zoek grote fik dakloos. „In nachtkleding en ondergoed zochten zij via de brandtrap aan de achterzijde een goed heenkomen, terwijl de vlammen metershoog uit de ramen sloegen”, pent Nieuwsblad van het Noorden op 9 april 1985 .

Bizarre brand

Als het vuur geblust is, blijkt de ravage enorm te zijn. Meerdere horecazaken zijn verwoest. De inventaris van de Goudspecialist wordt als verloren beschouwd. De bovengelegen studentenwoningen zijn onbewoonbaar. En Gelkingestraat 44 is tot de grond verpulverd door het inferno. Waar naastgelegen panden worden opgeknapt, wordt deze kavel vrijgemaakt van brandpuin en kaal opgeleverd. Daarna begint het gesteggel over de nieuwe invulling waar 32 jaar later nog steeds hoofdstukken aan worden toegevoegd.

Al die tijd blijft het kaveltje ongemoeid. Alleen de natuur neemt het onderhanden. In tientallen jaren verrijzen twee enorme bomen uit het as. Meer gebeurt er niet. Totdat Dvhn in 2017 meldt dat het braakliggende stukje eerdaags bebouwd wordt. ,,We mogen binnenkort beginnen. We hoeven alleen nog wat kleine kadastrale aanpassingen te doen’’, zegt architect Pier Jan Holtrop die het perceel in bezit heeft. ,,Ergens volgend jaar begint de bouw.’’ Tien jaar eerder heeft hij de kavel in bezit gekregen. Daarvoor was hij als architect ook al verbonden aan de bouwplannen op die plek. Daar kwam dankzij gedoe over vergunnings niks van terecht.

„Geen reden om bomen te kappen”

Maar daar komt verandering in, vertelt de architect opgetogen. „Er zijn zoveel problemen geweest. Vooral met de gemeente. Maar daaraan is nu een eind gekomen.’’ Over een paar jaar moet er een pand staan met op de begane grond winkelruimte en daarboven wonings. Vijf jaar na het interview in de krant is er echter niks veranderd aan de situatie, ondanks verwoede, maar mislukte pogingen van de gemeente om de grond te onteigenen. In plaats van een florerende winkel met bovenburen is het een klein parkje waar niemand in kan. Alleen de bomen zijn recent gesnoeid, dat wel.

En ongeveer een jaar geleden is een nieuwe bouwvergunning ingediend. Met daaraan gekoppeld een kapvergunning voor die bomen. Want daar is het lastig omheen bouwen. De aanvraag wordt afgewezen. Onno Molenaar, woordvoerder van het stadhuis, bevestigt dat de bomen niet gekapt mogen worden. „Op dit moment is er geen reden om ze te kappen. In het algemeen wordt een boom niet gekapt tenzij er een gegronde reden is. Dat kan ziekte zijn, of een bouwplan. Daar heeft de eigenaar een paar van ingediend, maar om verschillende redenen zijn die niet goed gekeurd. Er is daardoor geen reden om een kapvergunning te geven.”

Visvijver

De architect zit door de zoveelste afwijzing met zijn handen in het haar. „Het is een heel verhaal geworden. Ik heb hier bladzijdes vol aan aanvragen die niet gehonoreerd zijn. Er is in 2013 zelfs een bouwvergunning verleent, maar die liep weer spaak op de kapvergunning van de bomen. Ik heb geen zin om weer naar hoorzittingen te gaan, want ik krijg totaal geen medewerking. Ik wil het liefst daar gewoon bouwen. Maar die bomen mogen kennelijk gewoon niet gekapt worden. Er loop nu nog een aanvraag om er een parkje met visvijver van te maken. Want iemand die vist maakt geen oorlog. Maar dat plan ligt ook alweer drie maanden bij de gemeente. Er is nog geen terugkoppeling geweest.”

Vijf keer aanvragen ingediend.