Twee fans van FC Groningen treuren na degradatie in 1998. Help ons: wat is het verhaal achter deze foto?

Het Californische sufmerk O’Neill, icoon van de jaren tachtig en negentig, is nog hip. Vlassige snorretjes ook. Wat houdt de besnorde fan in zijn rechterhand? Waren programmaboekjes destijds echt zo groot? Of is het toch het Nieuwsblad van het Noorden van die woensdag?

„We moeten gaan”

De hoofdsteward, de man met het rode hesje, komt poolshoogte nemen bij de twee. Een andere steward volgt op korte afstand. Heeft hij de handen op zijn rug? Het heeft ergens wel wat weg van een condoleancebezoek. ,,Veel sterkte gewenst.”

Het lijkt aannemelijk dat de hoofdsteward de twee verzoekt om op te staan en al die andere bedremmelde fans te volgen. De GADO-bussen staan vast al te ronken op het parkeerterrein achter het stadion. Wat zou de hoofdsteward zeggen? Schraapt hij eerst zijn keel? ,,Jongens, jullie zitten in zak en as. Ik snap het helemaal. Ik voel met jullie mee. Maar we moeten gaan. Echt.”

Wie zijn de fans?

Of zou hij bits zijn? ,,Kom op, moven. Nu is het kloar.” ,,Laat die jongen dan in elk geval zijn sigaretje oproken”, zal de man met de O’Neill trui dan bozig hebben gezegd. Zijn verbeten gezichtsuitdrukking verraadt dat hij niet de geringste aandrang voelt om in beweging te komen.

De ander, die met het vlassnorretje, lijkt er het ergst aan toe. Snikt hij nou of lijkt dat zo? Hij krijgt een arm om zijn schouder. Groen-witte kameraadschap. In goede en slechte tijden.

Wie zijn de fans? Hoe oud zijn ze nu? Leven de mannen nog wel?

We weten het niet. Nog niet. Graag vertellen we 25 jaar na dato het wérkelijke verhaal achter deze foto van fotograaf Catrinus van der Veen.

Tips? Mail naar ernst.slagter@dvhn.nl