Video | Na een roerig leven zoekt Sanni zijn pa: “Mijn moeder sprong onder de trein toen ik uit huis werd gehaald”

Twee dagen na storm Eunice beukt de Noordzee nog steeds met woeste golven op Schiermonnikoog. De straffe wind uit het Westen blaast het zand in prachtige en snel wisselende patronen over het uitgerekte strand. Met de rug naar de stevige woei en kletterende regen, afgewisseld met een portie hagel, geeft Sanni openhartig en dapper een inkijkje in zijn wispelturige leven. Kleine spoiler: dat is minstens zo stormachtig als het weer.

Schiermonnikoog

We zijn niet voor niks op Schiermonnikoog. Sanni werkt hier in de horeca. Een bewuste keuze om de verleidingen van de stad, waar hij zo vatbaar voor is, achter zich te laten. “Als ik mezelf ergens kan vinden, is het wel in de rust op Schier”, vertelt de Groninger met een verbeten grimas vanwege het gure weer en de oude wonden die op het punt staan te worden opengereten.

Dertig jaar geleden wordt Sanni geboren aan de Hortensialaan in Oosterparkwijk. Daar woont hij samen met zijn moeder en zus. Ondanks de liefde die Sanni van zijn moeder voelt, en die van oude foto’s afspat die hij trots en weemoedig laat zien, gaat het niet goed thuis. Moeders is verslaafd aan drugs en werkt in de prostitutie. Geen goede omgeving om een kind in groot te brengen, vindt Jeugdzorg. Dus wordt Sanni op zijn achtste samen met zijn zus uit huis gehaald. Op diezelfde dag pleegt zijn moeder zelfmoord. “Ze sprong voor de trein.”

Vlucht naar drugs

Vanaf dat moment wordt Sanni van pleeggezin naar pleeggezin gesleept. Soms gaat dat goed. Net zo vaak komt hij terecht op plekken waar hij liefde mist. Sanni komt er sterk uit, maar wel met een rafelrandje. Zijn constante vrolijkheid verhult diepe gronden. Troost zoekt hij, net als zijn moeder, in drugs. Hij verliest zich er zelfs in. “Menig boer in Colombia is rijk geworden van mij.”

De drugs heeft Sanni, na moeilijke tijden en diepe dalen, vaarwel gezegd. Hij wil gezond vooruit. Wat maken van het leven. Maar om zichzelf op de rails te krijgen is meer nodig dan stoppen met snoepen uit de verboden snoeppot. Sanni wil weten wie hem gevormd heeft.

Oproep op Facebook

Op 10 februari plaatst hij daarom een oproep op Facebook. Hij deelt een oude foto van zijn moeder en pent: “Zoals velen weten ben ik geboren op 21-12-1991 te Groningen en ben ik de zoon van Wilma van Polen. Helaas is mijn moeder in 1999 om het leven gekomen en heeft zij mij achter gelaten zonder ooit iets te zeggen over wie mijn vader is. Ik wil kijken of ik via deze weg misschien iemand vind die te vriend was met mijn moeder in de tijd dat ze van mij zwanger raakte en hoop dan ook dat de kracht van social media mij wellicht verder brengt. Dus ben jij of ken jij iemand die in 1991 bevriend of een bekende was van Wilma van Polen, toen de tijd woonachtig in Oosterpark. Dan hoor ik dat graag en wellicht is er iemand die mij verder kan helpen.”

De oproep wordt massaal gedeeld, de teller staat nu op nu op 1400. En de tips stromen binnen. “Veel mensen vertelden dat mijn moeder vaak bij de Nieuwe Weme was in Oosterpark rond de tijd dat ik geboren zou zijn”, vertelt Sanni. Geen gekke tip, zijn moeke heeft rondom zijn geboorte gewoond in de volkswijk. “Er werd zelfs een naam genoemd van een medewerker die misschien mijn vader zou zijn.” Maar dat spoor loopt al ras dood. “Er bleek niemand gewerkt te hebben bij de Nieuwe Weme met die naam.”

Turks-Marokkaans?

Andere tipgevers reppen over een man van Turks-Marokkaanse afkomst. Geen gekke gedachte, vindt Sanni. “Ik lijk volgens velen op iemand met mediterraanse roots.” De belangrijkste hint dirigeert hem echter richting Noorwegen. Dit verhaal heeft zich zelfs rap ontwikkeld na de ontmoeting op Schier, een kleine twee week geleden.

Vrij snel nadat Sanni de oproep deelt op Facebook krijgt hij een tip over een Noorse man. “Een vrouw die mijn moeder goed kende, vertelde dat een man uit Noorwegen meeging naar de zwangerschapstest. Ik was dit helemaal vergeten, totdat een andere vrouw me een paar dagen geleden een berichtje stuurde”, meldt de Groninger. “Zij was mee geweest naar de zwangerschapstest, niet een Noorse man. Maar ze wist wel wie hij was en ook nog wanneer het speelde: halverwege april. Dat zou qua tijdlijn kunnen kloppen.”

Noorwegen

Ooit had Sanni een foto van zijn vader in bezit. Die is bij een van de vele verhuizingen verdwenen. Maar het gezicht staat gebrand op het netvlies van de Stadjer. Daarom vraagt hij aan de vrouw, die als eerste begon over een Noorse man, om een foto. Dat gaat moeilijk. Sanni: “Het was een ex van haar moeder. Die wilde niet dat het publiekelijk werd. Maar ze wist wel waar hij woonde in Noorwegen.” Met die informatie raadpleegt Sanni succesvol Google. “Ik kwam uit bij een Facebookgroep van die woonplaats en in die groep zat een meisje met dezelfde achternaam als die man.”

Via Instagram komt Sanni met haar in contact. “We raakten aan de praat, ze had nog een zusje van dezelfde vader en al snel bleek dat de verhaallijnen klopten. Toen ze een foto van haar pa liet zien, wist ik het zeker. Dat was exact dezelfde man als op de foto die ik had van mijn vader.” De uren en dagen daarna besteedt Sanni met struinen door haar foto’s. Per post raakt hij meer overtuigd. “Ik heb een wat dikkere kop, maar we lijken veel op elkaar. Vooral haar zusje, alsof ik mezelf zie.”

Vermoedelijke vader leeft niet meer

Om zekerheid te verschaffen, gaan de drie een DNA-test doen via My Heritage. Het toeval wil dat de meiden daar al mee bezig waren. “Ze vertelde dat zij en haar zusje elkaar dat cadeau hadden gedaan. Omdat ze vanwege het onstuimige leven van hun vader altijd al het idee hadden dat ze ergens in de wereld een halfbroertje had.”

Daarmee houdt het toeval niet op. Sterker: het neemt een macabere wending aan. De man om wie het gaat, de vader van de meiden en vermoedelijke pa van Sanni, leeft helaas niet meer. “Drie dagen nadat mijn moeder voor de trein sprong, overleed hij op veel te jonge leeftijd. Hij had zijn lever kapot gezopen. Een bizar toeval, vonden we alle drie.”

De tijd zal het vertellen

Het is dus eem afwachten hoe dit afloopt. Volgens Sanni duurt het sowieso een paar weken voordat de DNA-test uitkomst biedt. Maar de kans lijkt groot dat hij zijn vader heeft getraceerd, al leeft die niet meer. Een mogelijk verlies dat hij nooit gekend heeft, terwijl die het net had gevonden. Dat moet een gek gevoel zijn? Sanni: “Het hele doel was om te weten wie hij is en wat heb ik van hem. Gewoon het beeld krijgen bij de man die me verwerkt heeft is wel fijn. Dat hij waarschijnlijk niet meer leeft, is natuurlijk min. Maar ik kon me al niet voorstellen hoe het vanaf nu zou zijn als die nog wel zou leven. Er verandert wat dat betreft weinig.”

Wat wel verandert, is het beeld dat Sanni heeft over zijn moeder. Dat is volgens Sanni, naast de twee mogelijke halfzussen in Noorwegen, de allergrootste winst van de zoektocht. “Ik ben erachter gekomen dat mijn moeder een erg liefdevolle vrouw was die alles over had voor een ander. Dat doet me erg goed en daar herken ik mezelf in.”

Video: Matthijs Sorgdrager – Tekst: Willem Groeneveld