Voedselkastje Oosterpark stopt: klaar met geklaag, plunderingen en onbeschoft gedrag

Op Facebook legt ze zelf in keurige woorden uit waarom ze ermee stopt. Die tekst plakken wij voor het gemak hieronder. De pixels zijn aan Irma.

„Gisteren waaide het kastje van de muur. Dat wil zeggen, bijna. Een beste poeste wind stond erop en blijkbaar waren de keilbouten daar toch niet tegen bestand. Hangende aan nog twee bouten en met een ontzet deurtje hebben mijn buurmannen me geholpen de zware kast veilig te stellen richting toene.

En toen begon het nadenken. Over óf ik de kast wel weer wil ophangen. En het antwoord is helaas dat dit niet het geval is.

De tijd dat het kastje aan de gevel hing, sinds afgelopen najaar, heeft veel gebracht. Mooie dingen, lieve mensen, betrokkenheid, noaberschap en fijne gesprekken. Én ik was eens Groninger van de week! Mijn onuitsprekelijke dank voor dit alles.

Maar er was ook die ándere kant. Het misbruik, de onvriendelijkheid, het geklaag, en het liegen. Om nog maar te zwijgen over de enorme hoeveelheid rommel die ik vaak moest weggooien. Verrotte producten, járen over datum, te vies om aan te pakken etc.

Maar vooral het plunderen greep me enorm aan. Mensen die werkelijk álles meepikten wat erin stond, die ondanks de regels iedere dag kwamen of steevast meer dan de drie toegestane producten meenamen.

Soms zag ik het en stoof ik uiteraard naar buiten om daar wat van te zeggen, maar vaak zag ik het ook niet. Dan hoorde ik van buren dat het weer zover was en trof ik bij thuiskomst wéér een lege kast aan. Veelal de hebzucht van dezelfde mensen.

Het gaf mij stress, want donateurs spendeerden hun geld aan een hartverwarmend initiatief waar ronduit misbruik van werd gemaakt!

Met steeds meer weerstand en een bezwaard hart nam ik spullen aan van betrokken Oosterparkers. Ik kan dat niet meer ...

Ik kan namelijk niet garanderen dat het op de goede plek terecht komt. Sterker nog, ik durf te beweren dat het vaak terecht komt bij diegene die het níet oprecht nodig heeft. Die het wel makkelijk vindt, zo’n ‘winkel’ in de wijk.

Van alles heb ik eraan gedaan om misbruik te voorkomen, maar blijkbaar kun je het niet snel goed doen, want geklaag werd mijn deel; ‘er staat nooit wat in’.

Ook dat raakt je, wanneer je 20 keer per dag de kast bijvult en je veel werk hebt van de bevoorrading. Niet een te volle kast inderdaad, want dat werkte plunderen in de hand. Al met al een hoop werk.

Heel misschien probeert het universum mij wat te vertellen, nu de kast is afgewaaid, en ik heb besloten daar maar gehoor aan te geven. Dit is voor mij het moment om ermee te stoppen, voor mijn eigen rust én die van mijn zoon Bobby, hoezeer het me ook spijt voor de mensen die dit wél heel goed konden gebruiken. Dus ik neem afscheid met een beetje pijn in mijn hart ...

Ik wil iedereen bedanken die heeft meegewerkt aan de totstandkoming van het voedselkastje, die heeft gedoneerd en warme betrokkenheid heeft getoond, dat was geweldig!

Tot slot wil ik jullie wijzen op de mogelijkheid om verzorgingsartikelen etc (geen voedingsmiddelen) in te brengen bij Cindy’s weggeefwinkel aan de Merelstraat. Zij zijn geopend op dinsdag en woensdag van 10-14 uur, en zaterdags van 11-16 uur.

Dit mag ook nog steeds ingebracht worden bij mij, dan zorg ik dat het weer bij de weggeefwinkel komt.

Dag, en we treffen elkaar wel weer!

‘De aarde biedt voldoende om ieders behoefte te bevredigen maar niet ieders hebzucht’”

Eerder schreven we ook al over Irma, nadat haar kastje was geplunderd. Check dat artikel hierrrrr .