Zwaarste marathon ter wereld (250 km in de Sahara) in Netflix-serie. Stadjer Alex rende hem 3 jaar geleden en vertelt

,,Ik vind het heel leuk om terug te zien. Al heb ik geluk dat ik het als een mooie tocht heb ervaren. Natuurlijk zwaar, maar ook mooi.” Door de documentaire krijgt Alex elke dag berichten. ,,Mensen lijken nu te zien hoe zwaar die tocht echt is.” Met het zien van de documentaire begint het ergens weer te kriebelen bij Alex.

Lang niet iedereen haalt de finish

,,Soms heb ik ook wel heimwee naar de woestijn, het samenzijn en avontuur. Vooral de nachten onder de heldere sterrenhemel blijven bij. Overdag is het zo’n 45 graden, ’s nachts daalt de temperatuur naar iets van 2 graden. Geen pretje om dan de tent uit te gaan om te moeten plassen. Maar de verbluffende sterrenhemel maakte dat meer dan goed. Er is nul omgevingslicht, waardoor de sterren bizar mooi worden.”

De ‘Marathon van het Zand’ vindt plaats in de grootste woestijn van de wereld. Ieder jaar doen er meer dan duizend deelnemers mee. Afgelopen jaar hebben er maar veertig de finish gehaald. Tijdens de race komen er soms zelfs mensen te overlijden. ,,Ik moest een keer spreken in Stockholm. De spreker voor mij had meegedaan aan de tocht en vertelde daarover. Toen was ik zo onder de indruk. Hoe dan? Zoiets is toch onmogelijk? In 2017 ben ik meer gaan sporten en op mijn levensstijl gaan letten. Toen begon ik te denken dat ik het misschien ook wel kan.” Dit lukte mede dankzij een goede voorbereiding van een jaar met een krachttrainer, een voedingscoach en een oud-militair/triatleet.

Tergend – zenuwslopend moment

Alex finisht ongeveer bij de eerste 150. ,,Er was een moment waar ik echt heel zenuwachtig voor was. De dag met de meeste kilometers: 80. Degene waar ik regelmatig mee optrok zei: loop van checkpoint naar checkpoint en denk niet gelijk aan de eindstreep.” En dat deed de Groninger. Bepakt met bagage, struinend door het zand, met een temperatuur van zo’n 45 graden. ,,Vanaf een kilometer of 65 dacht ik: dit gaat lukken. Toen ging ik steeds harder lopen.” Maar dan komt Alex na zo’n 70 kilometer aan bij een berg. ,,Shit man…” Hij ging over de berg en daar zag hij de finish. ,,Deze leek maar niet dichterbij te komen. Tergend. Maar dan finish je en weet je dat je de andere dagen ook gaat halen.”

Twintig kilometer achter elkaar duin op duin af

,,De tweede dag was een hele zware dag met een afstand van 37 kilometer. Die bestond uit 20 kilometer zandduinen! Dus 20 kilometer achter elkaar duin op en duin af.” Met zo’n marathon achter de rug. Wat wil je dan nog doen? ,,Op sportief gebied misschien de Badwater Ultramarathon. Maar ik zie wel wat er op mijn pad komt. Ik vind het mooi als mensen hierdoor geïnspireerd raken: een doel zetten en er honderd procent voor gaan. Wat dat doel ook is.”

Door Lies Jansen